Μια βίγκαν με μωβ τόνους υποτάσσεται σε έναν σκληρό κύριο, λαχταρώντας το σκληρό μαστίγωμα του. Αυτή η αποπνικτική τσούλα είναι δεμένη και ταπεινωμένη, με τα μουγκρητά της ευχαρίστησης να αντηχούν καθώς υπομένει τον έντονο πόνο, αγκαλιάζοντας την υποτακτική φύση της.